Bij alles wat we doen gaan we uit van aannames, omdat we van alles maar een beetje weten, terwijl we soms supersnel moeten reageren. We hebben beelden over onszelf, aannames over de ander en veronderstellingen over de wereld. Al onze beelden, aannames en veronderstellingen zouden zijn gevat in schema’s. Schematheorie stelt dat mensen kennis bouwen en organiseren in schema’s die opgeslagen zouden zijn in het brein. We weten nu dat het brein circuits bevat die gevormd worden door ervaring en we weten nu dat die schema’s geconstrueerd worden wanneer die circuits worden aangesproken. Er wordt dus niets opgeslagen. Die schema’s fungeren als voorspellingmodellen ten aanzien van de relevante omgeving. Het laatste inzicht, wat nu voorbij het veld van de neurologie gaat, is dat het brein een grote voorspellingsmachine is, waarbij het proces van waarnemen begint met een voorspelling. Dit is in een notendop de theorie van Predictive Processing.
Ons brein begrijpt de wereld om ons heen door hypothesen te creëren en te testen over de manier waarop de wereld werkt. Verwachting versus observatie. Wanneer ons brein wordt geconfronteerd met onvoorziene gebeurtenissen doet het voorspellingen op basis van ervaringen uit het verleden, toetst de verschillen tussen verwachting en waarneming en onderneemt actie op basis van die hypothesen of en past het zijn hypothesen aan. Kort gezegd, aanpassen van de relevante omgeving of aanpassen van het model van de relevante omgeving. Het brein werkt dus niet zozeer met prikkels maar met voorspellingsfouten. Dit zou het brein doen omdat het net zo gehouden is aan het free-energy principe als alle andere processen.
Dit is een doorlopend proces van anticipatie en aanpassing. De Anticipatie-Aanpassingscyclus is een continue stroom van informatie en actie tussen het brein en de wereld eromheen. Het gaat maar door: anticipatie, waarnemen, interpreteren, aanpassen, anticipatie, waarnemen, interpreteren, aanpassen, en zo voorts. Dit wil niet zeggen dat het sense-and-respond-proces niet meer van toepassing is, het is juist verweven in dit proces. Sense-and-respond-processen zijn gericht op co-creatie van betekenis en kennis. Co-creatie van betekenis krijgt een andere betekenis. Vanuit het perspectief van Predictive Processing is co-creatie van betekenis bedoeld om voorspellingsfouten te verminderen en daardoor onzekerheid te reduceren.